codzienność,

Z dzieckiem do restauracji

20:10:00 Blaneczkowo 33 Komentarze

Będąc jeszcze w młodym, kwitnącym wieku bywałam na śniadaniach, lunchach, obiadach etc. w restauracjach, knajpkach i innych tego typu miejscach . To był piękny stan! O tak!
Siedzisz, plotkujesz, śmiejesz się, błogość może zepsuć tylko długie oczekiwanie na posiłek, ale tylko wtedy, kiedy jesteś mocno głodna.
Potem przynoszą i raczą pysznościami, jak Ci nie smakuje to zamawiasz nowe.
Spokojnie jesz, nikt Ci nie przeszkadza.
Potem deser z kawą i tak siedzisz, chilloutujesz .
Poczucie sytości, też wtedy fajne - wspominam aaa <3
Czemu ? Bo mimo tego, że czujesz się jak słoń afrykański to i tak siedzisz i czekasz aż stan ten przejdzie, no czasem dla rozruszania zrobisz spacer po posiłku.
A jak na spacer to taka czysta, dalej piękna - jaka przyszłaś.
Wszystko takie piękne, że aż ciężko mi w to teraz uwierzyć

Ehmm a czy w tym wszystkim zauważałam rodziców z dziećmi..?
Tak, oczywiście. Czasem byli długooo a czasem dziwnie znikali..

Zawsze dla mnie było to śmieszne zjawisko.
Do czasu...

Jestem mamą od 22 marca 2012 roku i od tamtej pory moja błogość w restauracjach zapisała na czarnej tabliczce - białym, wielkim drukiem THE END.
Jak wygląda to teraz ?
Nie siedzę i plotkuję bo muszę ganiać po całej restauracji za Czortem.
Czasem znudzona i pełna wiary, że nie pójdzie dalej niż stoi - przysiądę jednym moim pośladkiem na końcu krzesła, by to zaraz posuwać się dalej i dojść do normalnej pozycji siedzącej... no tak, wtedy moja wiara idzie w las...dziecko znikło z mojego pola widzenia.
Oczywiście lepsze są sytuacje, kiedy to z nami jest Tatuśko - jednak przepychanki słowne typu: "teraz ty idziesz" kończą się na tym, że każde z nas je zimne, połknięte - no i zadowolenia nie ma...
A no tak, bo ja spokojnie zjeść nie mogę - połykam, kęsy wielkie, najlepiej łyżką stołową i zimne, które nie smakuje, tak jak sobie to wymarzył mój żołądek
Nie wspomniałam, że okres oczekiwania na posiłek - zawsze, ale to zawsze mi się dłuży...
Dziecko moje do ciągle głodnych należy, pilnować je muszę by "żebractwa" nie uprawiała przy stolikach...
Więc, kiedy to posiłek ląduje już na stole - np. taki pyszny, tłuściutki, gorący rosołek to wyobraźcie sobie mojego głodomora...
Oczywiście krzyczy..Ona sama, ona głodna,daj ..!
Matka chcąc przyspieszyć i  gdzieś tam skończyć teatrzyk a dla obserwatorów skrócić seans - chucha, dmucha... no i co?
I ten piękny rosołek z oczkami jak to powinno być w najprawdziwszym rosole, kapie mi na bluzkę czy sukienkę, choć to akurat mało ważne bo zawsze po skończonym posiłku okrycie moje - ściereczką kuchenną się staje.. i już nie taka piękna jak weszłam..
Na spacer dla rozruszania to koło domu pójdę, kiedy dresy czy inne przydomowe kreacje narzucę.
Po skończonym posiłku dziecka, przychodzą nasze... ale to już wiecie jak to wygląda...
Głowa nad samiutkim talerzem i wiosłuję, jem połykając... po tym podobno wzdęcia... a gdzie tam ze mną do restauracji iść.. ;)
Kawa i deser hmm to zależy od naszych sił i ilości ludzi w restauracji.. bo to nie wiadomo czy ciągnąc spektakl czy zawijać się na kawę do domu i tak powiedzmy spokojnie wypić ją w sowich kanapowych  zaciszach..
Stan sytości - owszem czasem bywa ( od tych wielkich kawałków połkniętych), ale czy on teraz jest taki fajny, jak kiedyś był ?
No zdecydowanie nie!!
Bo widzieliście kiedyś słonia goniącego tygrysa?

Tego dnia wybrałam się z Blanką do mojej ulubionej Olsztyńskiej restauracji.
Miałam ochotę na sushi i dobrą kawę latte.
Życie chciało inaczej...
Kawę wzięłam i rosół a sushi ?
Odechciało się mnie.. ;)
  
Czortowa stylówka, czyli ten wspaniały komplecik i komin znajdziecie tuu --> Poolka Look